Ο διαγωνισμός «Το Θέατρο στο Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου» ολοκληρώθηκε για 3η συνεχόμενη χρονιά με επιτυχία! Καλλιτέχνες και θεατρικές ομάδες κατέθεσαν τα κείμενά τους, με θέμα για τη φετινή χρονιά «Γκάζι, 1984...», και επιτροπή αξιολόγησης επέλεξε τα 4 καλύτερα για να γίνουν θεατρικές παραστάσεις, στο πλαίσιο της έκθεσης «GR80s. Η Ελλάδα του Ογδόντα στην Τεχνόπολη».
Οι θεατρικές παραστάσεις «Τεχνοχρόνος», «Ήρωες», «Πίσσα» και «Πρώτος σταθμός» ανέβηκαν, την προηγούμενη Παρασκευή 10 και το Σάββατο 11 Μαρτίου, στους χώρους από τους οποίους εμπνεύστηκαν και αποτελούν φυσικό σκηνικό τους στο παλιό εργοστάσιο φωταερίου της Αθήνας.
Μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεων, το βραβείο συγγραφής και παράστασης θεατρικού κειμένου, με έπαθλο 500€, απονέμεται στο θεατρικό έργο με τίτλο «Τεχνοχρόνος» της Ζέτης Φίτσιου.
Σκηνοθετική Επιμέλεια: Γιάννης Στεφόπουλος
Ερμηνεία: Τάσος Δημητρόπουλος, Γιάννης Στεφόπουλος
Video Ερμηνεία: Ελεάνα Γεωργούλη
Video: Γρηγόρης Πανόπουλος
Χωρική εγκατάσταση: Όλγα Μπρούμα
Κοστούμια: Μαργαρίτα Δοσούλα
Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιώργος Τέλλος
Συνεργάτης Φωτιστικού σχεδιασμού: Πάνος Τσεβρένης
Κρουστά: Γιάννης Παπαγιαννούλης
Διεύθυνση Παραγωγής: Βαγγέλης Δοκός
Επιμέλεια Παράστασης: Κική Δημητριάδη
Η επιτροπή αξιολόγησης απένειμε, επίσης, έπαινο ιστορικής/μουσειακής προσέγγισης στο θεατρικό κείμενο «Πρώτος Σταθμός» της Μελίσσας Στοΐλη.
Σκηνοθεσία: Έφη Μουρίκη
Ερμηνεία: Μελίσσα Στοΐλη, Ηρακλής Στρούγγης
Επιμέλεια σκηνογραφίας-ενδυματολογίας: Τάκης Κοντουδάκης
Φωτισμοί: Χρήστος Ανδρέου
Συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες!
Στην ερώτησή μας τι αποκόμισε από τη συμμετοχή της στο διαγωνισμό «Το Θέατρο στο Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου» η Ζέτη Φίτσιου μας απάντησε:
«Μπαίνοντας στον κόσμο του παλιού εργοστασίου, είναι σαν να ανοίγει η μηχανή του χρόνου και να ταξιδεύεις νοερά στο παρελθόν -ακόμη και οι μυρωδιές που παραμένουν μέχρι και σήμερα στους χώρους του εργοστασίου συνεισφέρουν ενεργά σε αυτό. Μέσα από τη θεατρική γραφή και στη συνέχεια υλοποιώντας την παράστασή μας, αισθανθήκαμε πως ήρθαμε πιο κοντά σε όλους εκείνους τους ανθρώπους του παρελθόντος που δούλεψαν σε αυτό το μέρος. Τα πρόσωπά τους, τα φθαρμένα από τις κακουχίες και τις δύσκολες συνθήκες εργασίας, μας έκαναν παρέα σε αυτό μας το εγχείρημα.»
Ρωτήσαμε τη Μελίσσα Στοΐλη τι της έδωσε έμπνευση να συμμετάσχει στο διαγωνισμό και μας είπε:
«Το εργοστάσιο του φωταερίου είναι ένας χώρος με συσσωρευμένη ενέργεια. Στον αέρα βρίσκονται ακόμη οι φωνές αυτών που έζησαν και δούλεψαν εδώ μέσα. Αν μείνεις λίγο σιωπηλός θα ακούσεις τις ιστορίες τους. Περπατώντας στα κτίριά του, κοιτάζοντας τις μηχανές, τους σωλήνες και τις στρόφιγγες, αγγίζοντας τους πέτρινους τοίχους, νομίζω πως άκουσα κάποια από αυτές. Και την κατέγραψα…»
Ο Χρήστος Καλμαντής, δημιουργός της παράστασης «Ήρωες», μας λέει για το «Θέατρο στο Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου»:
«Θεωρώ πάντα ότι αποτελεί μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πρόκληση για μένα (τόσο με την ιδιότητα του θεατρικού συγγραφέα, όσο και με τις ιδιότητες του ηθοποιού - performer και σκηνοθέτη) να ανεβάζω τα θεατρικά μου έργα σε χώρους που δεν προορίζονται αρχικά για ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων, δίνοντας έτσι σ' αυτές τις παραστάσεις το ενδιαφέρον και την αυθεντικότητα των έργων που "παρεμβαίνουν" με δυναμικό τρόπο στις δομές της σύγχρονης κοινωνίας (π.χ. site specific ή museum theatre κλπ.). Αυτή τη δυνατότητα είδα και στο συγκεκριμένο διαγωνισμό, καθώς το βιομηχανικό μουσείο φωταερίου δεσπόζει με τον έντονο συμβολισμό του στον αστικό ιστό της Αθήνας και το να διηγηθώ θεατρικά μια ιστορία από το πρόσφατο παρελθόν αυτού του πρωην βιομηχανικού χώρου, φάνταζε και φαντάζει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα θεατρική πρόκληση...»